De mens is een sociaal wezen en is onlosmakelijk verbonden met andere mensen. Het is in de groep, beginnend bij de eerste groep – het gezin – dat (de identiteit van) een persoon zich ontwikkelt.
Het ervaren en tegelijk onderzoeken van de dynamische interacties tussen jezelf en de anderen in een (therapeutische) groep maakt individuele groei als persoon evenals een ontwikkeling in je interpersoonlijke relaties mogelijk. We spreken hier van een groep als transitionele ruimte, de fascinerende ruimte tussen de innerlijke wereld en externe sociale realiteit. Inzicht in en begrip van de groepsdynamica, de leer van het gedrag van mensen in kleine groepen, is boeiend en uitdagend. Het kan je helpen om te begrijpen wat er in groepsbehandelingen maar ook in teams gebeurt.
Een psychodiagnostisch proces waarin men de beleving van een kind in kaart wil brengen, ontvouwt zich niet vanzelf. Vertrekkend van een psychodynamische reflectie over symptomen en de vragen van het gezin of de context, zoekt de diagnosticus een opstelling en een passend relatieaanbod waarbinnen hij soepel en interactief diagnostische instrumenten zal hanteren. Hoe stemt de diagnosticus zich tijdens een belevingsonderzoek af op de unieke betekenissen van het kind dat hij voor zich heeft? Hoe brengt hij een proces van verdiepend exploreren op gang dat de binnenwereld van een kind begrijpbaar maakt?
Weinig diagnoses zijn meer omstreden en worden dus meer vermeden dan de diagnose van persoonlijkheidsstoornissen bij adolescenten. Nochtans kent nagenoeg elke therapeut deze jongeren en worstelen velen met de dilemma's in de behandeling van deze jongeren, hun gezin en hun omgeving. Denk maar aan hun wisselende motivatie, neiging tot externaliseren, hun wantrouwen bij het aangaan van een therapeutische relatie, het vermijden van emoties of het plots optreden van (suïcidale) crises. Het effect op de behandelaar is vaak onzekerheid, onmacht, angst en de vaststelling dat we niet steeds de beste versie van onszelf zijn in deze behandelingen.
Wat hebben de verschillende gezinsleden nodig om te durven/ kunnen/ mogen praten?
Elke hulpverlener wordt wel eens geconfronteerd met een gezin waarbij één of beide ouders kampen met misbruik van middelen of verslaving (medicatie, alcohol, illegale drugs).
Het is geen evidentie om dit thema en de impact hiervan op het ouderschap te bespreken. Delicaat onderwerp, weerstand bij ouders, de vraag hoe dit best aan te pakken,…. Vaak blijft het thema een grote onzichtbare olifant in de gespreksruimte.
En toch wil je ermee aan de slag want je weet dat het een grote impact heeft op het gezinsfunctioneren en de ontwikkeling van het kind.
In deze tweedaagse vorming krijg je naast de do en dont's om met ouders het thema bespreekbaar te maken, een heldere kijk op de impact van misbruik en verslaving bij één van de ouders op de kinderen (KOAP). Daarenboven staan we stil bij methodieken om met deze kinderen aan de slag te gaan en ze veerkrachtiger te maken.
Het psychodynamisch kinderteam van PraxisP (KUL) heeft jarenlange ervaring opgebouwd in het werken met kinderen en jongeren met complex trauma, hun gezinnen en vaak hun ruimere zorgomgeving. Deze ervaring werd samengebracht in een boek. Vlaamse auteurs en Londense collega's gingen samen aan de slag, om alle opgedane ervaringen en inzichten toegankelijk te maken voor psychotherapeuten die met deze doelgroep aan de slag gaan.
Copyright © 2015 - 2023 All Right Reserved. RINO Vlaanderen
Gemaakt door Simon Meurs
IMH Brochure 2023-2025